Fotografia jako upamiętniony obraz minionej rzeczywistości towarzyszy człowiekowi począwszy od pierwszych prób Josepha Nicephorea Niepce’a. Dzięki odbitkom 10×15 zachowujemy ważne obrazy przeszłości – pierwsze zdobycie tatrzańskiego szczytu, wakacje na plażach Chorwacji, pierwszy uśmiech dziecka. Rozpoznajemy na niej nasze twarze nietknięte jeszcze zębem czasu. Przypominamy osoby, których z różnych powodów z nami nie ma. Fotografia uruchamia pamięć i robi to w specyficzny sposób. Jest jednym z mediów odtwarzania traumy przez drugie pokolenie, dzieci Ocalonych z II wojny światowej. Traumy w rodzinnym albumie. O koncepcji „postpamięci” Marianne Hirsch Marianne Hirsch jest amerykańską badaczką, której rodzina doświadczyła traumatycznych wydarzeń II wojny światowej ze względu na swoje żydowskie pochodzenie. Naukowczyni urodziła się już po…